DEKLARACJA PODSTAWOWYCH
ZASAD WIARY
DOKTRYNA KOŚCIOŁA ZASADY WIARY KOŚCIOŁA
Art. 1
Wyznanie Wiary -
wyznanie nicejsko konstantynopolitańskie
Polski Narodowy katolicki Kościół Diecezji Kanadyjskiej Seniorat Misyjny w Polsce , zwany dalej
Kościołem , idąc śladami Świętych Apostołów i Ojców Kościoła przyjmuje i podaje do wierzenia
prawdy wiary i wyznaje co następuje :
Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego,
Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
I w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego,
który z Ojca jest zrodzony, przed wszystkimi wiekami,
Bóg z Boga, światłość ze światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego.
Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu,
a przez Niego wszystko się stało.
On to dla nas, ludzi, i dla naszego zbawienia, zstąpił z nieba.
I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy.
I stał się człowiekiem.
Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany,
I zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo.
I wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Ojca.
I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych;
a Królestwu Jego nie będzie końca.
Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela,
który od Ojca pochodzi,
Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę,
który mówił przez Proroków.
Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół.
Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów.
I oczekuję wskrzeszenia umarłych.
I życia wiecznego w przyszłym świecie.
Amen.
Art.2
Prawda o Zbawieniu człowieka
Zasady Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła są wyrazem przekonań tych,
którzy wierzą, że zbawienie rodzaju ludzkiego i jego osobisty związek z Bogiem
nie może być przedmiotem negocjacji
i nie może i nie jest człowiekowi narzucane .
Człowiek dzięki łasce Bożej , która spływa na każdego z nas
w nieograniczonych zdrojach dokonuje dzięki wolnej woli w swoim sumieniu wyboru drogi
do zbawienia . Zbawienie dokonuje się poprzez zanurzenie w jedynej Ofierze zbawczej dokonanej
na Krzyżu przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Art.3
Prawdy o Bogu
Polski Narodowy Katolicki Kościół naucza i wyznaje wszystkie objawione przez Boga prawdy religijne,
które głosił Jezus Chrystus, a z których Apostołowie i ich następcy utworzyli fundament dla
chrześcijańskiej wiary. Kościół naucza, że Bóg stworzył świat; że człowiek dla osiągnięcia
doskonałości, szczęścia i zbawienia potrzebuje Bożego daru boskiej łaski; że Jezus Chrystus jest
Zbawicielem świata; że ludzka dusza jest nieśmiertelna oraz że poprzez Ducha Świętego Bóg zarządza
Kościołem i umożliwia mu tak odnowienie i nawrócenie ludzkiej społeczności , jak i zjednoczenie jej
pod przewodnictwem jednego Pasterza, Jezusa Chrystusa Pana naszego. W ten właśnie sposób
realizuje się Królestwo Boże zwane Królestwem Jezusa Chrystusa na ziemi.
Art.4
Sukcesja Apostolska
Kościół posiada Sukcesję Apostolską dzięki wyświęceniu wielebnego księdza Franciszka Hodura
w katedrze św. Gertrudy w Utrechcie w dniu Pańskim - 29 września 1907 roku na Biskupa Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła w Ameryce przez Biskupów, podsiadających ważną sukcesję apostolską , Starego Kościoła Katolickiego Holandii: Arcybiskupa Gerarda Gula z Utrechtu, Biskupa Jana van Thiela z Haarlemu
oraz Biskupa Michaela Bartholomew Spita z Deventer.
Art. 5
Wiara bez uczynków jest martwa
Jedną z zasadniczych prawd wiary głoszoną w doktrynie Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła jest teza w której zapisano , że Kościół sam z siebie nie może zbawić człowieka bez jego szczerej i osobistej współpracy z Bogiem. Kościół naucza, że mądrość Boża uświęca i pomaga człowiekowi w wypełnieniu jego misji i realizowaniu celów na ziemi. Żywa wiara w Boga i dobre działania z tej wiary płynące zbawią człowieka. Kościół Chrystusa jest jedyną prawdziwą drogą prowadzącą człowieka do poznania Prawdy i do zbawienia.
Art.6
Duchowieństwo Kościoła powinno ukazać wolę Bożą oraz objaśnić ją słowem i czynem, czyli wieść
godne naśladowania życie Chrześcijanina. Wyznajemy , że dla osiągnięcia pełni zbawienia człowiek
musi nie tylko wierzyć ale poprzez wiarę wprowadzać w swoje życie zasady Ewangelii. Wiara bez
uczynków jest martwa. Jezus Chrystus naucza - kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony.(Mk 16:16, Jan 3:5). Ci, którzy wierzą w Jego misję są poprzez swoją skruchę i łaskę Bożą odrodzeni do prowadzenia dobrego życia i zbawieni poprzez zbawcze czyny Chrystusa. Nie ślepa wiara w danym kościele, ale tylko prawe życie przynosi zbawienie. Święty Paweł Apostoł Narodów i twórca pierwszej teologii chrześcijaństwa napisał w Liście do Koryntian: ?Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką możliwą wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym.?
(1 Kor 13:1-2)
Ten sam Apostoł potwierdza w słowach podsumowujących rozdział 13, w wersie 13, że czyny wynikające z miłości do Boga i bliźniego znaczą więcej niż wiara.Wiara, nadzieja i miłość, te trzy, lecz z nich największa jest miłość! Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.?(Rz. 13:10).
Art.7
Cele Kościoła Apostolskiego w którym zanurzony poprzez sukcesję apostolską jest Polski Narodowy Katolicki Kościół
Pierwszym i głównym celem Kościoła jest zbawienie i uświęcenie Polaków i wszystkich innych
zjednoczonych z Kościołem. Człowiek jest uświęcony kiedy postępuje według wskazówek Kościoła i używa duchowych środków, które poprzez Jezusa Chrystusa naszego Pana Kościół otrzymuje
od Boga; ponieważ jeden jest Bóg i jeden pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Jezus Chrystus (1 Tm 2:5). Z Boskiego nakazu świętą misją tego Kościoła jest niesienie do ludzi światła Jezusa Chrystusa, cały czas przypominając im o tym, że ich celem jest życie zgodnie z duchem Boga, w prawdzie, miłości i prawości, poszukiwanie prawdy poprzez czytanie
i studiowanie Pisma Świętego przy pomocy zgromadzonej przez wieki mądrości.
Art.8
Najbardziej gorliwym pragnieniem Kościoła jest naśladowanie Jezusa Chrystusa w wypełnianiu
obowiązków wobec Boga, rodziny, narodu i społeczeństwa. Celem i marzeniem Kościoła jest
zbudowanie dla Polaków i wszystkich innych z nimi zjednoczonych, serca wokół którego
będą mogli się oni gromadzić, które będzie ich ogrzewać i umacniać w wierze.
Art. 9
Religia jako źródło życia i odrodzenia człowieka
Religia jest źródłem życia i odrodzenia. Widzimy to w historii wszystkich narodów ,
które budząc się po wielu wiekach jakby duchowego letargu doświadczają teraz
nowego życia z Jezusem Chrystusem .
To przebudzenie dla Boga powinno dokonywać się w środowiskach wiary doświadczanej w rodzinie,
społeczności oraz grupach narodowych . Wzrastanie wiary w narodzie wymaga aby Jej główne
ołtarze, ambony, nauczyciele znajdowali się zawsze wewnątrz serca narodu. Wiara w Boga jest
również genetycznym nośnikiem pierwiastka patriotyzmu . Zaprzestanie kultywowania świętej wiary w narodzie jest początkiem jego duchowej śmierci. Ponad wyznaniowy pogląd na istnienie
Najwyższego Bytu, Jego nieskończone stwarzanie, Jego związek ze światem ożywionym
i nieożywionym jest skrystalizowany w religii. Religia daje nam zasady moralne na których oparte są filary wzrostu ducha każdego narodu , każdej społeczności i najmniejszej jej komórki - rodziny . Dzięki wierze ludzkość doświadcza smaku szczęścia, pomyślności duchowej i rozwoju materialnego. Z tego też powodu nie powinniśmy być obojętni na to kto nas naucza, kto kontroluje nasze myśli i bicie naszych serc. Jeżeli owe duchowe i moralne zasady są w nas zakorzenione, jeżeli są częścią naszej tradycji rodzinnej , narodowej , wtedy całe nasze życie popłynie niczym szeroki strumień ku morzu przyszłości. Jeśli jednak zezwolimy innym, nie znającym naszej kultury, narodowego ducha, na kierowanie naszym życiem duchowym, wtedy możemy nigdy nie osiągnąć smaku prawdziwej
wolności .
Art.10
Chrystus nasz Pan szczerze pragnął szczęścia narodu Żydowskiego i przybył odnaleźć i uratować to, co zostało w Izraelu utracone. Mojżesz był uosobieniem aspiracji młodzieńczego wtedy narodu
Żydowskiego. Budda pragnął uczyć Hindusów zasad swojej wiary. Mohammed zakochał się
w malowniczych terenach Arabii i jej nomadyjskich mieszkańcach. Konfucjusz i Lao Che poświęcili swoje życie moralnemu doskonaleniu swoich ludzi. Wycliffe, Huss, Savonarola, Luter, Kalwin, Knox, Wesley i wielu innych reformatorów pierwotnie pracowało po to, aby swoich ludzi przebudzić i oświecić ich religijne i społeczne starania. Działania tych mężów, których podejmowali się oni z boskiej inspiracji, odzwierciedlały patriotyzm i narodową dumę. To właśnie w największej mierze stanowi siłę ich historycznej misji.
Czy członkowie Kościoła powinni pozwolić na bycie zmuszonym do naśladowania obcych kultur
i tradycji ? Czy powinniśmy zrzec się nadanych nam przez Boga praw, wolności sumienia i narodowego charakteru, którym Bóg nas obdarzył, na rzecz władzy obcych kościołów? Jeśli jako członkowie żywego Ciała Chrystusa mamy misję polegającą na rozwiązywaniu największych problemów ludzkości, musimy mieć także wiarę, która nieść będzie znamię naszego narodowego charakteru, Narodowy Kościół, jaki wszystkie narody wybrane przez Boga miały w przeszłości i mają dzisiaj. W tych próbach , których celem jest określenie swojej tożsamości religijnej Polski Narodowy Katolicki Kościół jest płomykiem Bożego nadziei, wskazującym drogę do prawdziwego rozwoju wiary i przystosowywania jej do czasów w których Kościół realizuje zbawczą misję Jezusa Chrystusa.
Art.11
Deklaracja Utrechcka
Tłumaczenie Wyznania Wiary, lub Deklaracji, sformułowanego przez Starokatolickich Biskupów
zgromadzonych w Utrecht, Holandia, 24 września 1889
Kościół uznaje również Deklarację Utrechcką za normatywny dokument wiary.
1. Zachowujemy starokościelną zasadę, wypowiedzianą przez św. Wincentego z Lerynu w zdaniu:
"Id teneamus, quod ubique, quod semper, quod ab omnibus creditum est; hoc est etenim vere
proprieque catholicum", czyli: "Trzymamy się tego, co wszędzie, co zawsze, co przez wszystkich było wyznawane, to jest bowiem prawdziwie i rzeczywiście katolickie." Z tego właśnie powodu nie
ustajemy w wyznawaniu wiary Kościoła pierwotnego tak, jak wyrażona ona została w symbolach
ekumenicznych i określona dokładnie poprzez powszechnie uznane decyzje Soborów Ekumenicznych niepodzielonego Kościoła pierwszego tysiąclecia.
2. Odrzucamy tym samym dekrety Soboru Watykańskiego z 18 lipca 1870 roku o nieomylności
i uniwersalnej jurysdykcji, czyli kościelnej wszechwładzy Biskupa Rzymu, gdyż są one sprzeczne
z wiarą starego Kościoła i burzą one ustrój starokościelny poprzez przypisywanie Papieżowi pełni
władzy kościelnej nad wszystkimi diecezjami i wszystkimi wiernymi. Odrzucając jego najwyższą
jurysdykcję, nie chcemy jednak odrzucać tym samym historycznego prymatu, który kilka Soborów
Ekumenicznych i Ojcowie starego Kościoła przyznawali Biskupowi Rzymu nadając mu tytuł : primus inter pares.
3. Co się tyczy innych Encyklik opublikowanych przez Biskupów Rzymu w ostatnich czasach, na
przykład Bulls Unigenitus, Auctorem fidei oraz Sylabus z 1864 roku, odrzucamy je we wszystkich tych punktach, w których stoją one w sprzeczności z doktryną Kościoła Pierwszych Wieków i nie uznajemy ich jako obowiązujących dla sumienia wiernych. Odnawiamy także zadawniony protest Kościoła Katolickiego Holandii przeciwko błędom i atakom Kurii Rzymskiej na prawa Kościołów Narodowych.
4. Odmawiamy zaakceptowania dekretów Soboru Trydenckiego w kwestii dyscypliny. W odniesieniu do orzeczeń dogmatycznych tegoż Soboru, uznajemy je tylko w przypadku, gdy są one zgodne z nauką Kościoła Pierwszych Wieków.
5. Zważywszy na to, że Eucharystia Święta zawsze była prawdziwym centrum pobożności Katolickiej, uważamy za nasz obowiązek oświadczyć, że poprzez wiarę, iż otrzymujemy Ciało i Krew naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa pod postacią chleba i wina pozostaniemy w doskonałej zgodzie z dawną Katolicką doktryną dotyczącą Sakramentu Ołtarza. Sprawowanie Eucharystii w Kościele nie jest ani nieustającym powtórzeniem ani odnowieniem ofiary odkupienia, którą Jezus złożył na Krzyżu raz na zawsze; jej ofiarny charakter polega na tym, że stanowi ona trwałą pamiątkę ofiary złożonej na Krzyżu i jest ona aktem, poprzez który na ziemi realnie uobecnia się ta jedyna ofiara Jezusa Chrystusa, jaką, składa On w Niebie, według Listu do Hebrajczyków 9, 11-12, dla zbawienia odkupionej ludzkości, wstawiając się za nami przed obliczem Boga (Hbr 9, 24). W ten właśnie sposób rozumiany charakter Eucharystii czyni z niej jednocześnie uświęconą ucztę ofiarną, podczas której wierni, przyjmując Ciało i Krew naszego Zbawiciela, łączą się ze sobą we wspólnocie (l Kor 10,17). 6. Mamy nadzieję, że dzięki wysiłkom teologów i w oparciu o wiarę niepodzielonego Kościoła uda się osiągnąć porozumienie dotyczące różnic które wzbudziły kontrowersje od czasów rozłamów
kościelnych. Wzywamy podległych naszemu kierownictwu duchownych, aby w nauczaniu, zarówno
poprzez kazania jak i instruowanie młodych, podkreślali istotne prawdy wiary chrześcijańskiej,
wyznawane przez wszystkie chrześcijańskie wyznania. Szukajmy tego co łączy unikając tego
co dzieli, aby w ten sposób zachować zasady prawdy i miłości dając swoim świadectwem życia przykład życia zgodnego z Duchem naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa.
8 Wierzymy ,ze przez wierne zachowywanie i wyznawanie nauki Jezusa Chrystusa, odrzucając różne błędy spowodowane winą ludzi które wkradły się do Kościoła Katolickiego ,
będziemy w stanie skutecznie walczyć z wielkim złem naszych czasów którymi są niewiara
i obojętność w kwestiach religijnych.
Art. 12
Przyjmujemy jako swoje i podajemy do wierzenia teologiczną interpretację wyznania wiary złożoną
przez błogosławionego biskupa Franciszka Hodura - duchowego przewodnika i inicjatora Polskiego
Narodowego Katolickiego Kościoła.
Wyznanie wiary Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła
1. Wierzę w Boga Wszechmogącego, przyczynę wszelkiego istnienia, w Istotę, która przenika
wszechświat i jest źródłem jego życia i rozwoju, zarówno materialnego(fizycznego) jak duchowego i
moralnego. W odniesieniu do człowieka, Bóg objawia się poprzez Swoją moc twórczą potęgę,
niewyrażalną mądrość oraz opatrznościowy wpływ na kształt losu jednostek, narodów, państw i całej
ludzkości. Ujmując to dokładniej, Bóg, jako Duch Życia, Światła i Dobroci, wpływa na wybrane duchy
narodów, które w danej epoce dziejów ludzkości są twórczymi pośrednikami w budowie Królestwa
Bożego na ziemi. To bezpośrednie Boże oddziaływanie ? nie ograniczone do jednego narodu, do
jednej epoki, ale skierowane przez wszystkie czasy do wszystkich narodów ? którego celem jest
pobudzanie życia, postępu oraz osiągnięcie najwyższego stopnia cywilizacji przez wszystkie narody,
państwa i całą ludzkość ? to potok Bożych sił oddziaływujących na ludzkość oraz korzyści czerpane z tych sił przez jednostki, narody, państwa oraz całą ludzkość.
2. Wierzę w Jezusa Chrystusa, Zbawiciela i Duchowego Odnowiciela świata.
3. Wierzę, że Chrystus Pan był Wysłannikiem Boga, współistotnym z Nim, zrodzonym co do
człowieczeństwa z ubogiej niewiasty Maryi. Wierzę, że Ten Mistrz Nazareński poprzez Swoje życie
objawił Swoją Boską misję na ziemi, niedościgniony ideał dobroci, mądrości i poświęcenia dla drugich,
w szczególności dla grzeszników i wydziedziczonych; że poprzez Jego pracę, naukę i śmierć
męczeńską, stał się On zarzewiem nowego życia ludzkości, mającego swój początek, siłę i pełność w poznaniu Boga, umiłowaniu Go i pełnieniu Jego świętej woli.
4. Wierzę, że Duch Święty , Duch Boży, rządzi światem w porządku naturalnym jak i moralnym; że
wszystkie prawa wszechświata, jak również te, które kierują duszą zarówno poszczególnego
człowieka, jak i zbiorowej ludzkości, są wypływem woli, dobroci i sprawiedliwości istoty Bożej.
5. Wierzę, że z Ducha Świętego płynie łaska, czyli niewidzialna moc wewnętrzna, która sprawia, że
gdy człowiek z nią współpracuje, współdziała, to staje się on lepszym i doskonalszym, zadaniu swemu odpowiedniejszym, uczestnikiem pokoju duszy i serca; aż do dnia, w którym poprzez połączenie się z Bogiem w wieczności, znajdzie on nieskończone szczęście
i wypełnienie swego jestestwa.
6. Wierzę w potrzebę łączenia się wszystkich wyznawców Chrystusowej religii w jedno ciało
Kościoła Bożego oraz w to, że Kościół Chrystusowy, Apostolski i Powszechny, jest wyobrażeniem owej Bożej wspólnoty ludzkości, którą zapowiedział Zbawiciel, dla której zaistnienia pracowali i pracują wszyscy szlachetni ludzie i za którą tęskni dusza ludzka, pożądając prawdy, światła, miłości,
sprawiedliwości i ukojenia w Bogu.
7. Wierzę, że Kościół Chrystusa jest prawdziwym nauczycielem, tak poszczególnego człowieka jak i
całego społeczeństwa ludzkiego, że jest On szafarzem Bożych Łask, przewodnikiem i światłem w
doczesnej ludzkiej pielgrzymce do Boga i zbawienia; tak długo jak wyznawcy i członkowie tego
Kościoła, zarówno świeccy jak i duchowni, zjednoczeni będą z Boskim Założycielem przez wiarę i życie z tej wiary płynące.
8. Wierzę, że każdy prawdziwy Chrześcijanin powinien brać czynny i żywy udział w duchowym życiu
Kościoła poprzez słuchanie Słowa Bożego, przystępowanie do sakramentów świętych, wypełnianie
praw i reguł ustanowionych przez Chrystusa Pana i Apostołów, a przez Kościół święty nam
objaśnionych i podanych.
9. Wierzę, że wszyscy ludzie, jako dzieci jednego Ojca - Boga są sobie równi, że przywileje powstałe
z różnic stanu, posiadania bezmiernych bogactw, różnicy płci, są wielką krzywdą,bo są pogwałceniem praw człowieka, które posiada on z tytułu swojej natury i godności jego Bożego pochodzenia, i jako takie są one przeszkodą w celowym rozwoju człowieka.
10. Wierzę, że wszyscy ludzie mają równe prawo do życia, szczęścia i do tych środków i sposobów,
które prowadzą do zachowania ich istnienia, udoskonalania i zbawienia, ale też wierzę, że wszyscy
ludzie mają święte obowiązki wobec Boga , wobec siebie , narodu, państwa i całej ludzkiej
społeczności.
11. Wierzę w ostateczną sprawiedliwość Bożą, w przyszłe życie pozagrobowe, które będzie
kontynuacją życia doczesnego i którego stan oraz poziom doskonałości i szczęścia, zależny będzie od obecnego naszego życia, ale także ponad wszystko od stanu naszej duszy
w godzinie naszej śmierci.
12. Wierzę w nieśmiertelność i nieustające szczęście w wieczności, w zjednoczenie w Bogu
wszystkich ludzi, pokoleń i czasów, ponieważ wierzę w Bożą potęgę miłości, miłosierdzia i
sprawiedliwości i nie pragnę niczego bardziej niż tego, aby się stało to mnie podług mojej wiary.
Art.13
Hymn Kościoła
Tyle lat my, Ci, o Panie,
służbę wiernie wypełniali,
szli ku słońcu w świt zaranie,
łańcuch niewoli targali.
Dla Ciebiem wznieśli świątynię,
co nam skarbnicą się stała,
z niej moc i wiara nam płynie,
w niej nadzieja, przyszłość cała.
Chrystus mówi z jej ołtarzy,
jak ongi mówił przed wieki,
do żydowskich szedł nędzarzy,
otwierać ślepym powieki.
I dziś znowu schodzi z nieba,
między ludzi pracy, trudu;
w Słowie Bożym, w kształcie chleba,
do nas biednych, swego ludu.
W zwątpień chwili nas umacnia,
dźwiga z grzechów poniżenia,
i ożywia i uznacnia,
budzi z martwoty, uśpienia.
Nowe życie wlewa w duszę,
serce ogniem świętym pali,
przetapia w żalu i skrusze,
jak miecz hartowny ze stali.
Pośród burzy życia wiedzie,
wśród piorunów, huraganu,
zawsze Chrystus jest na przedzie,
a my, wierni zawsze Panu!
O bodajem wierni byli,
o bodaj ten sztandar święty,
aż do zgonu naszej chwili,
w duszy, w sercu był rozpięty.
Na większą chwałę Bogu...
